woensdag 30 okt. 2019
In het Nederlands is er geen goed woord voor volgens mij; comfort food.
Soul food, ook zo’n mooie.
Maar een Nederlandse uitdrukking voor deze twee; ik kan ‘m niet vinden. Letterlijk zou je kunnen zeggen: troostvoer. Maar dat dekt de lading niet. In mijn eethuisje wordt wel eens gezegd dat het comfort food is wat ik maak. En dat voelt ook zo. Warmend eten, rijk en geurig. Dat probeer ik tenminste. Maar dat ik comfort food kook, wil niet zeggen dat mijn gasten altijd verdrietig zijn en troostvoer nodig hebben. Meestal is het een vrolijke boel in ‘t eethuisje.
Troostvoer is dan weer wel een mooie omschrijving voor bij een begrafenis die wij ooit bijwoonden. Het was een erg verdrietige situatie (dat is het meestal natuurlijk maar dit was hartverscheurend) en allemaal stonden we te sniffen, in de kou en de regen op de begraafplaats. Toen we na afloop binnen een kom dampende groentensoep kregen (in plaats van koffie en cake), was het dood(…)stil, en hoorde je alleen nog maar het getik van al die lepels in de soepkommen. Het was alsof we daar met z’n allen in gedachten collectief hetzelfde zeiden: ‘Zo, daar was ik wel aan toe zeg…’.
Dat was met recht troostvoer.
Maar als meneer Boslust in de keuken komt voorproeven op dagen dat ik kookproject heb, en hij weer eens zo uitbundig blij wordt van wat hij proeft, dan heb ik niet het idee dat er op dat moment verdriet verzacht wordt. Eerder heb ik het idee dat de al aanwezige vreugde versterkt wordt. Of gewoon, de lekkere trek gestild, ha! Dan worden de gasten in het huisje er meestal ook blij van en dat is dan weer precies wat ik graag zie. Blije mensen aan tafel, een blije meneer Boslust in de keuken.
Comfort food vult niet alleen je mond en buik maar ook je hart en je verlangen. En zodra het herfst is, ben ik een extra happy kookmeisje. Want dan kan ik me uitleven met rijkere smaakjes en combinaties enzo. Dan kan ik met mijn kooksels en het knusse huisje de gasten een zacht, warm dekentje over de schouders leggen, joehoe!
Stiekem misschien toch wel een beetje troostvoer…
Voor vandaag heb ik een stamppotje van knolselderij, appel en pompoen op het menu staan waar ik een paddenstoelenjus bij heb gemaakt. Ik heb me voor dit menu laten inspireren door de Allerhande maar alleen voor de hoofdingrediënten, verder heb ik de jus helemaal anders gemaakt. Ik bakte de paddenstoelen (heel veel) eerst goed bruin (dus vocht laten verdampen, pas dan worden ze mooi bruin) en voegde er toen tomaatjes aan toe. En wat water. Dat alles liet ik inkoken en daar deed ik een soort ‘marinade’ bij van sojasaus (die van Kikkoman), gerookt paprikapoeder en een beetje suiker. De combi paddenstoelen en sojasaus is een fijne, dat geldt ook voor paddenstoelen en miso. Ik deed de sojamarinade door de gebakken paddenstoelen en voegde daar weer water aan toe. Toen nog een bescheiden snufje kaneel en wat ik nu heb, is een jus die echt bam! heel krachtig en rijk de herfst op je bord brengt. Op de stamppot in dit geval.
En verder maakte ik stoofpeertjes. Daarvan bracht ik er een paar, gloeiend heet nog, naar onze buurtjes gisteravond. Buuf nam ze giechelend in ontvangst (‘hihi, dan kunnen we elkaars stoofpeertjes proeven wat leuk!’). De buurtjes aten ze als toetje en toen buuf Nellie het schaaltje terug kwam brengen, zei ze ‘Wat een heerlijk ouderwetse stoofpeertjes, zo met die rode wijn, we hebben ervan genoten!’.
Me=happy!
Vandaag hoop ik dat de gasten in mijn eethuisje er net zo van kunnen genieten. Niet als toetje maar als voorafje. Stoofpeertjes met blauwe kaas en geroosterde hazelnootjes uit onze tuin. Meneer Boslust heeft er gisteren heel wat zitten kraken, ik ben hem daar dankbaar voor. Bij de koffie heb ik zelfgemaakte chocofudge, met een snufje speculaaskruiden, beetje rasp van een mandarijnenschil en verkruimelde kruidnootjes erop (foto boven).
En ik ga weer eens doen wat ik ‘vroeger’ met mijn kookproject wel vaker deed: mijn zoete cadeautjes verkopen. Winkeltje spelen. Mogen ze na de koffie -als ze willen natuurlijk, ha!- chocofudge mee naar huis nemen. Voor een prikkie uiteraard. Vandaag ga ik online bonbondoosjes bestellen, zodat ik de volgende keer mijn zelfgemaakte ‘snoepjes voor bij de koffie’ in een mooi lief doosje kan stoppen. En Dejan en ik gaan een ‘winkeltje’ bouwen voor in mijn eethuisje, gemaakt van verschillende vakjes en laatjes, allemaal op elkaar gestapeld. Maar voor vanavond vind ik 1 ‘winkelkastje’ en de in papier ingepakte chococadeautjes al best leuk.
Ik mag dus weer. Comfortfood uitdelen. De temperatuur is er prima voor, ik geniet. En ik ga mijn liefdevolle best doen om de gasten in mijn eethuisje heerlijk te laten meegenieten!
Ciao, tot gauw.