De verhuizing naar onze stadse boomhut heeft ons -ondanks coronacrisis- nu al gebracht wat we hoopten. Maar we missen natuurlijk ook wel sommige dingen van ons oude stekkie, en proberen -waar dat kan- fijne oplossingen te verzinnen.
Ik zag laatst een advertentie van een makelaar die op ons ‘terrein’ dezelfde appartementen verhuurt als die van ons gebouw, ook vrije sector huur dus (voor nog meer geld, oh oh…). De (ingekorte) tekst in de advertentie luidt:
Dit complex is gelegen op een populaire locatie in Nijmegen, nabij het Goffertpark, winkels en uitvalswegen. Het complex omvat elegante appartementengebouwen, fraai gelegen in een bosrijke omgeving. De gebouwen zijn uitstekend bereikbaar, zowel met openbaar vervoer als met de auto.
In dit royale appartement kunt u heerlijk wonen in een rustige woonomgeving. In de omgeving kunt u heerlijk van de natuur genieten in de dicht bijzijnde bossen.
Dat van die ‘elegante’ appartementsgebouwen…mwah…lijkt me een tikkie overdreven. Het zijn gewoon saaie, logge gebouwen. Maar de rest van de tekst is helemaal herkenbaar. En dan heeft dat appartement van die makelaarsadvertentie niet eens ons joekel van een dakterras (daarvan zijn er maar een paar in deze buurt) en kijk je ook niet zo geweldig, vanuit al je kamers, in de boomtoppen.
Wij hebben met onze verhuizing de verbeteringen gekregen die we voor ogen hadden. En méér.
Fijn vuur
Maar natuurlijk zijn er -ik schrijf er nu niet voor ‘t eerst over sinds we verhuisden- ook dingen die we missen. Ik vooral. Het huis zelf (dat gemis is trouwens al wel stukken minder) en ‘ons bos’. We missen de zwijntjes en herten vooral. De fijne keuken. Die missen we ook, ondanks een heerlijke keuken nu + bijkeuken. Maar die hebben nog niet de gezelligheid van onze oude keuken.
En wat ik ook mis: het feit dat we in onze grote tuin zo lekker vuurtje konden stoken. Die tuin was een blok aan ons been en we zijn opgelucht dat dat voorbij is maar er waren ook voordelen, zoals dat vuurtje stoken. Kastanjes poffen, pizza bakken, marshmallows smelten en staren in het vuur van onze buiten-koutkachel: we deden het niet dagelijks maar wel zo nu en dan, dat was fijn. En dan heb ik het nog niet over het knusse potkacheltje in mijn eetkeet, die we begin dit jaar met pijn in het hart hebben weggedaan (omdat we al wisten dat we wilden verhuizen) en die is meegegaan met nieuwe liefhebbers. Wat was het heerlijk om in het huisje te hangen en de avondjes van mijn kookproject in de eetkeet gloed te geven met een kacheltje dat brandt.
We missen trouwens óók onze gelhaard, een mooie, fijne nepperd (maar wel met echt vuur alleen dan met bio ethanol gel) die in de woonkamer hing. Die staat nog opgeslagen in de berging beneden. We hebben hier niet echt meer een geschikte plek om ‘m op te hangen maar bewaren ‘m wel. Het was een mooierd. En voor binnen overwegen we om een nieuwe gelhaard te kopen. Een die vrijstaand is, zoiets als hieronder bijvoorbeeld (bio ethanol haard Silo). Maar dat komt allemaal nog wel.
Relaxt
Voor buiten op het terras zochten we ook naar een relaxtere variant dan houtgestookt vuur. Want ALS er een vonk wegspringt en er een brandje uitbreekt, zit je wel in een gebouw met veel anderen, op het dak van anderen. Dat voelt minder veilig. De verantwoordelijkheid drukt veel meer en dan is het niet meer relaxt.
Dus we zochten naar een veilig alternatief. Met bio ethanol gel heb je de vonken niet, wel een mooi vlammenspel en ook de warmte. We vonden een glazen ‘vuurbak’ die brandt met bio ethanol gel. Zo kunnen we toch vuurtje kijken op het terras. En natuurlijk is dat niet het echte vuurtje stoken. De geur, het geluid en het bezig zijn met je vuurtje zijn de helft van de pret. Maar echt vuur geeft (kennelijk en helaas) ook meer rotzooi in de lucht en daar heeft je omgeving dan ook het effect van. Dat maakt de pret dan alweer iets minder prettig.
We hebben nu dus een gel-vuurpot die kleiner en veiliger dan de tuinhaard die wij hadden. Ook veiliger dan de vuurkorf. De vlammen blijven als het goed is toch enigszins opgesloten binnen het glas. En het is een vuurbak die (als het goed is nr. 2) ook nog lekkere warmte geeft. Dat was ons cadeautje aan onszelf voor het 12 jaar getrouwd zijn, en we gaan dat cadeau vanavond inwijden op het terras. Met een koppie thee erbij.
Straks op kille herfstige of winterse dagen en avonden met een dekentje, warme wijn, en in de oven gepofte kastanjes even op het terras hangen bij dit vuurbakkie: wij zien het helemaal voor ons. En al mis ik het echte vuurtje stoken: ik verheug me nu al op de knusse mini herfst- winterfeestjes op het terras bij het vlammetje, samen met mijn eigen vlam, en af en toe ook samen met dierbare gasten.
Maar vanavond eerst even proef stoken. Wish us luck, ha!
Vanuit schemerig Nijmegen: fijne avond.
Kiki
#VuurtjeStoken
#OnsDakterras
#Paradijsje
#Herfstavond
#AllesKanMetEenGoedPlan
▼ Linksboven en linksonder: vuurplekje 2.0. op het terras van onze stadse boomhut.
Rechts: vuurplek 1.0 in onze oude tuin in Dieren. Ze hebben allebei hun charmes…
