Kortom: een bijna-weekend-babbel.
We zijn weer helemaal ‘in beweging’ en dat is een feest! Het kost nog wat tijd om weer in vast ritme te rollen, het is nog een beetje hapsnap allemaal. Maar we zijn weer lekker bezig, de creativiteit stroomt heerlijk door en dat maakt ons allebei blij. Dat we ook anderen weer blij kunnen maken, is daarbij net zo gelukkig makend.
Ja, het gaat goed met ons.
Nieuwe leuke uitdagingen en recycle project
Inmiddels is er een heel mooie en leuke Nijmeegse club bijgekomen waar wij warm zijn onthaald met onze creatieve skills; Stadsklooster Mariken. Tegenwoordig hebben zij hun vieringen in de Stevenskerk. Erg leuk om hen te gaan helpen met de communicatie en ook met creatief meedenken. De liefdevolle dingen die zij doen -prachtig maatschappijgericht, ingaand tegen de stroom van verharding en daarbij de knipoog ook niet schuwend- spreekt ons aan. We zijn na een inspirerend en erg leuk overleg met hen, meteen begonnen met tekst, vormgeving en meedenken. We zijn op dit moment een flyer aan het fijnslijpen voor ze, in zowel tekst als vormgeving en dat is meteen een hele leuke klus om te doen. Ze leveren zelf al heel mooi materiaal aan, dat slim in elkaar zit. Het enige dat wij hoeven te doen, is daar onze creativiteit op los te laten.
We zijn ook hun vieringen aan het bijwonen, in de Stevenskerk. Je hoeft er niet gelovig voor te zijn (ben ik ook niet, Dejan een piepklein beetje) en al helemaal niet kerkelijk (zij zijn ook onafhankelijk, eigenzinnig en bewust geen onderdeel van een bisdom). Het enige waar je in ‘moet’ willen geloven, is in verbondenheid. En dat je samen stilstaand, bezinnend en vierend iets kan bereiken dat boven het individuele uit kan stijgen. Het voelt fijn om bij hen betrokken te zijn.
Ook hebben we een overlegje gehad met Babs van de 4Daagse. Daar kwam een grappig idee uit, waar wij helemaal niet aan gedacht hadden. Dat is om deze aankomende 4Daagse-editie het troostboekje van 2024 te hergebruiken (er zijn er 700 over, doodzonde om die weg te gooien inderdaad) en dan in 2026 een nieuwe editie te maken. Babs en manager hebben wat dingen bedacht om die boekjes deze zomer toch te krijgen bij de uitgevallen wandelaars. Onze suggestie was steeds al, om de boekjes op de Wedren te verspreiden via de wandelaars die juist wèl doorgaan. Zij kunnen dan boekjes geven aan hun uitgevallen ‘wandelcollega’s’.
Bij 4Daagse hebben ze dat idee meegenomen en er leuke suggesties aan toegevoegd, zoals een roll up banner. Een oprolbaar en mobiel presentatiescherm waarvoor wij dan zelf een design kunnen maken. En dat presentatiescherm kunnen we steeds verplaatsen op de Wedren naar daar waar wij denken dat het mensen bereikt. We gaan daar dan zelf bijstaan en boekjes uitdelen. Door dit idee van hen, wordt het uitdeelplekje veel meer zichtbaar, herkenbaar en uitnodigend dan toen de boekjes bij de service balie lagen. Idee is ook dat wijzelf meer herkenbaar worden als onderdeel van de 4Daagse, met niet alleen een pasje om maar ook een medewerkers-shirt aan. Dit snijdt allemaal wel hout en we werden oprecht enthousiast van hun voorstel. Daarnaast willen wij niet meer in het diepe zwemmen wat betreft het dealen met evt. pers. Daar krijgen we nu dan begeleiding bij, wat we heel fijn vinden.
De boekjes worden dit jaar ook weer gemaild naar uitvallers en wat er overblijft aan papieren boekjes, gaat na afloop weer naar de city store (daar zijn veel boekjes opgehaald nog door wandelaars, na de 4Daagse).
Ze willen dan voor editie 2026 dus een nieuw boekje ontwikkelen samen met ons, waarbij we ook de leerpunten uitgebreid kunnen meenemen.
Wij vinden het een heel goed plan, alles bij elkaar. Het geeft ons ook wat ademruimte, want het wordt langzaamaan ook wel kortdag nu om een nieuw boekje te fabriceren. En wij hebben nu het stadsklooster erbij, de ruilkring natuurlijk en nu met het crea-werk niet te hard gaan rennen, is wel beter voor ons. Het voelt ook als een leuke wending dat 4Daagse en wij elkaar kennelijk toch echt nog niet willen loslaten, maar wel kloppende manieren vinden nu om het boekje voor dit jaar relaxt aan te vliegen, met een nieuw plannetje in het achterhoofd voor volgend jaar.
We voelen verse inspiratie voor alles dat op ons pad ligt nu.
Sowieso komen we de laatste tijd steeds meer op die plekken in de stad terecht waar we ons ècht thuisvoelen en waar we het gevoel hebben dat onze kracht en kwaliteiten ook echt goed besteed zijn. Waar we een gelijkwaardig niveau ervaren, uitgedaagd worden en gelijkgestemdheid voelen. En dat we in dat proces nu weer de draad kunnen oppakken na de afgelopen heftige maanden, maakt ons hartstikke happy.
Leuke afspraken en minder leuke afspraken
Intussen hebben we ook weer veel meer ruimte voor gezellige momenten met anderen en dat resulteert in allerlei voor-de-leuk-afspraken. Dat komt weer flink op gang en ook daarin zijn we weer onszelf aan het worden.
We zijn wel nog zoekend en puzzelend met Dejan z’n eet-mogelijkheden. Bovendien komt er weer een nieuwe controle aan voor hem, wat ook gewoon spannend is. Niet leuk.
Mijn reumamonstertje is intussen ook mega aan het grommen momenteel. Ook niet leuk. Maar eind juli krijg ik -was het heerlijke bericht van mijn arts bij gynaecologie- mijn laatste oncologie-controle. Als dan alles nog steeds goed is, kunnen we stoppen met de controles en ben ik daar klaar mee. Voor baarmoederhalskanker staat tegenwoordig 3 jaar, in plaats van 5. En als die laatste controle goed is en ik dat kan loslaten, ga ik samen met mijn reumatoloog ook kijken naar weer iets steviger medicatie tegen mijn reuma. Niet meer de infuusbehandelingen met agressieve middelen, ik wil mijn immuunsysteem niet meer zo laten platleggen. Maar er moet wel een stapje bij tegen die reuma.
Ik vind ook mijn eigen kanker-controle nog spannend, denk dan af en toe wel ‘wat als daar nou toch weer iets mis is?’ en durf nog niet zo goed te vertrouwen op de goeie wendingen van het leven, na alles dat we hebben meegemaakt. En dan heb ik het over de wendingen waar je zelf maar weinig bij in te brengen hebt. Op creatief vlak, lukt het ons goed allemaal. Maar wat je allemaal kan overkomen op gezondheidsgebied; deels toch echt een lot uit de loterij. Maargoed, we weten nu van onszelf wel dat we veel aankunnen in het dealen met ‘de loten die we trekken’. Het kan iedereen overkomen, je doet er niks aan, het enige dat je kan doen is er op je eigen manier mee dealen. En vertrouwen krijgen in hoe je ermee omgaat.
Over dat Brintabrood
Even iets heel anders. Ik bakte een Brintabrood. Zelfbedacht hoor; niet dat je een of andere food hype gemist hebt ofzo, nee joh! Het was overigens een faliekante mislukking dat brood, oh oh… Mag ook vermeld worden, toch, als iets niet lukt.
Ik had ineens zoveel zin om brood te bakken, maar ik wilde dat gezond doen. Volkoren dus. Had alleen geen volkorenmeel in huis (inmiddels wel dus ik ga dit weekend 2 broden bakken) en toen bedacht ik me dat volkoren Brinta misschien wel geschikt zou zijn om door de witte bloem te mengen. Dat leek helemaal goed te gaan -soepel lekker deegje- maar het brood wilde niet gaar worden, uiteindelijk. Nou ja, leuk bedacht, za’k maar zeggen. Ik verheug me op het brood dat ik dit weekend ga bakken. Daar gebruik ik dit recept voor. Al eerder gedaan; werkt.
Balthazar
Eindelijk waren wij eens in de gelegenheid om naar het kattencafé te gaan. Freek had Rivke als oppas thuis en het cafe zat niet vol dus we konden bij het raam zitten, waar de meeste katten rondhangen. Happy days, gaan!
Kijk, als je een beetje stad bent dan heb je een nachtburgemeester en een kattencafé, ha! En dat wij dat kattencafé in onze eigen stad nog nooit bezocht hadden, daar moest nodig verandering in komen. Dat is dan nu gebeurd, dat was leuk. De katten waren wel allemaal -hartstikke saai- in siësta, haha! Heerlijk om te zien, dat wel. Zo’n lekkere luie donder hebben we thuis ook natuurlijk. Inclusief zalig snurken enzo. We hoopten stiekem wat meer contact te kunnen hebben met de harige eigenaren van het cafe maar nee dus, ze hingen in hun eigen sferen. En wie wel wakker was, had geen behoefte aan aandacht. Ze hebben groot gelijk ook. Zij vragen niet om zoveel gasten in hun domein. Leuk om er in elk geval eens te zijn geweest, kunnen we afvinken van onze eindeloos verlengde Nijmegen-inburgering.
En nu ga ik met Freek aan de wandel (gezellig samen met buuf Joke) en dan eten. Dejan eet soep, dat gaat al redelijk (het brandt niet meer, hoera!, maar smaakt veelal nog niet echt lekker, dat heeft tijd nodig). En ik eet een groene-groenten-salade met het zelfgebakken brood. Dejan eet dat brood ook, maar dan ‘geweekt’ in de soep. Wat al wel fijn is, dat dat kan. Zo roeien we met de riemen die we hebben.
Hieronder nog wat foto’s (die grotendeels niks met bovenstaande bericht te maken hebben, haha!).
Have a nice evening – ciao, tot gauw (denk ik).
Kiki
