Vrijdag 20 sep. 2019
Wat een prachtlicht!
We namen vanmiddag de bus naar Rheden voor een mooie nazomerwandeling in een ander stukje van ‘onze’ Veluwezoom en hadden daarna een pannenkoeklunch. Het is zo makkelijk: we stappen bij ons om de hoek de bus in, 2 dorpen verderop de bus weer uit en via een landweggetje dat bijna naast de halte ligt, het heuvelachtige bos in. We missen rijden op de Vespa wel enorm, en nu Dejan z’n enkel weer goed stevig wordt hopen we deze herfst nog met ons Vespabeestje op pad te kunnen.
Anyway. Het was mooi in het bos. Vooral het bijzondere nazomerlicht doet iets. Of het nou nog 25 graden wordt of niet: je voelt en ziet de herfst eraan komen in de natuur. Ik wilde een foto maken van de zon door de bomen en mijn camera maakte er -foutje- een lichtbundel bij in regenboogkleuren. De foto geeft daarmee per ongeluk wel goed weer hoe het voelde vanmiddag: speciaal.
(tekst loopt door onder foto’s).
Gisteren
Gisteren was ik naar mijn reumatoloog in de Maartenskliniek Nijmegen. Het was goed. Mijn reuma lijkt steeds iets meer te ‘luisteren’ naar de medicatie, maar het gaat langzaam en we zijn het erover eens dat ik die medicatie zeker niet overhaast moet opbouwen. Maar mijn rechterschouder, pols en hand geven nog steeds veel problemen. Dus hebben we op mijn verzoek besloten om de medicatie nog wat langer de kans te geven maar dan in de schouder en hand intussen wel cortison-injecties te zetten.
Daarmee kan er plaatselijk, op de grootste probleemplekken, een extra boost tegen de reuma worden gegeven. Ik weet uit ervaring dat ze super pijnlijk zijn die injecties maar ‘verheug’ me er bijna op om ze te krijgen, want het is vooral ‘s nachts behoorlijk worstelen. Ik heb dan zoveel last van de ontstekingen (stilliggen versterkt pijn en stijfheid) en kan niet eens mijn dekbed over me heen trekken bij het omdraaien (moet me ook met heel veel gedoe omdraaien), zoveel pijn doet het dan. Dus gauw prikken die hap, want ik weet ook dat het echt helpt. En dan hebben we daarna speelruimte om rustig verder te gaan met de medicatie. De injecties worden gezet met een echo, dus dat kan pas over ± 2 weken. Alles vraagt geduld. Ik wacht ook nog op een datum voor de revalidatiestart in Klimmendaal. Don’t rush tante, don’t rush…
Ik was gisteren samen met vriendin Martine naar het ziekenhuis en daarna zijn we naar Arnhem gereden om iets lekkers te lunchen en te ‘shoppen’ bij de Sligro, voor haar restaurantje. Bij de groenteafdeling hebben ze zoveel mooie spullen, ik voel me er als een kind in de snoepwinkel! Ik kocht lamsoor, een heel lekker groen ‘kruid’ dat in gebieden groeit waar (af en toe) zeewater in stroomt. Het is een kwelder-kruid dus. Lamsoor smaakt daardoor heerlijk zilt en is behoorlijk zoutig, zalig! Rauw vind ik ‘m super, ik heb ‘m alleen gisteren roergebakken en dat iets te lang gedaan, jammer. Volgende keer maak ik er gewoon een salade van.
Voor morgen heb ik bij de Sligro een mooie gemende sla gekocht, met bloemetjes. Daar maak ik iets lekkers van. En ik haalde ook een soort ‘tuinkers’ met mooie rode streepjes, ik hoop dat ik die een tijdje goed kan houden als plantje in de keuken en kan gebruiken voor hapjes eten met vrienden, en natuurlijk ook in mijn eetkeet. Op de foto bovenaan zie je de lamsoor en ‘tuinkers’.
Toen ik gisteren thuiskwam, bleek het eettafelbankje te zijn gearriveerd. En daarmee heb ik een heel fijn ‘start van de dag plekje’ terug. Voortaan weer wakker worden met koffie op mijn bankje in het hoekje, turend in de hoge bomen rond onze tuin. Waar de nazomerzon uitbundig op schijnt. En daarmee is het cirkeltje rond in dit bericht, en zeg ik: ‘Good night y’all en een mooi zonnig weekend gewenst!’ Wij van Boslust gaan er in elk geval uitbundig van genieten.
Ciao, tot gauw.