Ik weet niet hoe het zo kwam, maar ineens werden we hier blij van Boerenbont.
Dat is niet de prachtige schaal hierboven trouwens, maar dat terzijde (hij hoort in het verhaal).
Vorig jaar zijn we begonnen met het verzamelen van ‘t serviesgoed met de ouderwetse, handbeschilderde bloemetjes. Een juskom, botervloot, eierdorpjes en een melkkannetje. Gewoon wat spul dat we toch al nodig hadden.
Zeg je Boerenbont dan denken we natuurlijk allemaal meteen aan het servies, maar eigenlijk verwijst het naar de schildertechniek die (meestal) op het servies gebruikt wordt. De typische, bijna gemakzuchtig geverfde bloemetjes worden door bijna iedereen herkend. Het heeft onmiskenbaar iets gezelligs. Iets van thuiskomen.
Oma’s boerenbont…?
Wie heeft dat niet, het keuken van je oma-gevoel bij het zien van Boerenbont servies? De keuken waar je dan van een Boerenbont bordje versgebakken geurige appeltaart snoept en uit een Boerenbont beker dampende choco slurpt. Met of zonder velletje.
Herkenbaar? Nou, NIET uit mijn kindertijd.
Bij mijn oma’s sowieso al geen Boerenbont servies en ook geen versgebakken appeltaart.
Bij de ene oma kregen we altijd eerst een glaasje (niet-gekoelde…) jus d’orange uit een pak, in een glas met een raar flubbeltje onderin (dat zat in het glaswerk, maar leek op viezigheid). Daar kregen we dan een spritskoek bij die iets te lang in de koektrommel had geleefd. En daarna nòg een glaasje jus d’orange met een plakje leverworst. Voor mijn ouders vergezeld van sherry.
De kaaskoekjes die vervolgens op tafel kwamen, vonden we heerlijk.
Ook mijn andere oma (en opa) serveerde(n) geen appeltaart en chocomelk. Wel groentensoep, getrokken met bizar veel varkenspoot. Een nachtmerrie, doe dan maar liever die taaie spritskoek. De groentensoepgruwel werd trouwens wèl verzacht met een groot glas koude Sinas, dat was lekker!
Voor mij bepaald geen grootmoeders’ Boerenbontervaringen dus. Snik!
Toch kan ik me goed voorstellen dat het Boerenbont servies bij jou, lezer, wèl die warme appeltaart associaties oproept. In dat geval, lucky you.
En weet je wat? Hier bij Boslust-Boomhut zijn we nu gewoon onze eigen Boerenbont herinneringen aan het maken. Daar helpt een lief cadeau ook een flink handje bij. Dat zit zo.
Van zolder
Vriendin Martine staat op het punt te verhuizen, van een joekel van een huis in het dorp De Steeg, naar een appartement in Amsterdam. Gingen wij 2,5 maand geleden wat kleiner wonen in Nijmegen (een zolder en een slaapkamer minder nu); Martine en husband Maurice doen helemaal een stap terug in ruimte (en net als wij, een flinke stap vooruit in inspiratie vermoed ik).
Zij is dus een nog spectaculairdere opruiming aan het houden dan wij in het voorjaar deden.
Een joekel van een huis met een joekel van een zolder vraagt om verzamelingen natuurlijk. En die verzamelingen worden nu drastisch uitgedund door Martine.
Ik zag foto’s van wat ze allemaal aan het wegdoen is, en viel meteen als een blok voor het blauwe schaaltje dat je bovenaan op de foto ziet. Dat pronkt nu bovenop de keukenkastjes en komt denk ik op tafel te staan met feestdagen.
Nostalgie in een doos
Op Martine’s opruimfoto’s zag ik ook Boerenbont spullen. Ik vroeg haar wat ze ervoor wilde hebben, en ik kreeg het vervolgens van haar aangeboden als verjaardagscadeau. Onlangs arriveerde het pakket per post met de prachtige titel nostalgie in een doos.
Ik ben er super blij mee. Want niet alleen staat het Boerenbont oergezellig in onze keuken en bijkeuken (oh dat is toch een aanwinst, die bijkeuken!) maar wij hebben er nu meteen ook een prachtig serveerschaaltje bij (zie fotocollage onderaan), dat een heel mooi doel kan dienen.
Het is namelijk een perfect formaat schaal voor zelfgemaakte appelmoes.
En laat dat nou iets zijn dat mijn oma WEL heerlijk kon…! Appelemoes maken deed ze als de beste, zalig was die. Ik zou het bijna vergeten. Maar het Boerenbont schaaltje in Martine’s cadeaupakket, leek me meteen geschikt voor oma’s appelemoes en dus kwam deze smakelijke herinnering nu ook weer boven.
Ik kan me geen betere ode bedenken aan het enige brouwsel uit oma’s keuken dat wèl goed smaakte (en rook) dan zo’n gezellig bloemig schaaltje om het liefdevol in op te dienen.
En zo komt het dan toch nog goed met mijn Boerenbontbeleving.
Maar nu…gaat tante Boslust aan de bak! De weekendbak. Een kruidig (en dus geurig) baksel voor bij een bakkie. De keuken zal niet heerlijk naar oma’s appeltaart ruiken, maar zalig naar zaterdag. Ook fijn.
Vanuit Nijmegen: mooi weekend gewenst!
Kiki
#Boerenbontbericht
#Kinderherinneringen
#NieuweHerinneringenMaken
#Oma’sAppelemoes
#DierbaarCadeau