Maandag 18 nov. 2019
Zo. Dat was een fijn herfstweekend, inclusief hulpklazen in da house.
Ja kijk, als je een husband hebt die zijn roots ergens anders heeft liggen en niet opgroeide met het sinterklaasfeest, dan moet er wel effe wat ingehaald worden, ha! Dat wil zeggen, het is mijn man zelf die roept: ‘In sinterklaasjaren ben ik nu pas 6 jaar’.
Oh oh… Nou ja, hij kreeg van mij wat Sinterklaas verkleedspul en hij mocht zaterdag hulpklaas zijn. Blij dat ie was!
Onze Freek had intussen vrijdagavond het Sinterklaasjournaal gekeken, dus ook die had de koorts te pakken en wilde meedoen met klazen. Zat ik zaterdag met twee hulpklazen in huis dus. Maar of die twee daadwerkelijk een hulp zullen zijn voor de echte klaas…
-
Daar zaten ze dan zaterdag, klaar om Sinterklaas te assisteren.
-
Maar klein Klaasje begon grote Klaas ondeugend in zijn hand te bijten…
-
En toen was het hek meteen al van de dam. Het mijtertje van klein Klaasje viel af, en klein Klaasje kon niet meer ophouden met ravotten, rollen, bijten en dollen.
-
Toen grote Klaas klein Klaasje dan eindelijk weer tot rust had weten te manen en het mijtertje weer rechtop zijn kop had gezet, was klein Klaasje moe. Heeeel moe. Hij bleef maar gapen. Dus grote Klaas zei: ‘Dit schiet niet op zo’. Teleurgesteld belde hij met Apeldoorn: ‘Wij blijven toch maar thuis aan deze kant van de Veluwe, want ik denk niet dat ons kleine Klaasje al geschikt is om hulpklaas te zijn…’.
Nou ja, volgend jaar dan misschien…?
Intussen kwam zaterdag ook mijn nicht onze kant op. Dat was fijn, we hebben een sterke familieband samen, delen onze ervaringen en genieten daar allebei van. We wandelden bij ons in de mooie omgeving en pauzeerden in het Koetshuis van Rhederoord. De herfst liet zich van zijn mooiste kant zien…
-
Foto vanuit de auto op de Middachterallee, 2 dorpen verderop
-
Onze omgeving heeft veel prachtige doorkijkjes. En nu met de herfst is dat helemaal mooi, een vergezichtje zien tussen goudkleurige gordijnen door
-
Ik vind deze tijd, zo tussen herfst en winter in heel mooi. Sommige bomen al kaal, anderen nog vol in de herfstkleuren. Een spel tussen de natuur die zich klaarmaakt voor de winterstilte en de laatste restjes uitbundig herfstfeest. En dan de vroege avondschemer die alles een ‘zie-de-maan-schijnt-door-de-bomen-sfeer geeft; fijne tijd
Thuisgekomen had ik een ‘sinterklaasmaaltje’ gemaakt van 3 soorten stamppotjes (rode kool met stoofpeertjes /stamppotje spruitjes, prei en rucola / hutspotje (foto 3). Daarbij sjalotjes gestoofd in ‘sinterklaassaus’ (met o.a. rode wijn en kruidnootjes).
We deden koffie bij ons nep-haardje dat we aanstaken. Zaten daar heel knus met z’n drieën (en Freek slapend bij mij op schoot, foto 4) te kleppen, plannetjes te maken voor kerst (2e kerstdag gaan we met mijn nicht naar Orientalis bij Nijmegen) en te genieten. Ik probeerde nog een leuke selfie van dit tafereel te maken maar dat lukte natuurlijk niet. Ben er niet goed in, selfies zijn niet mijn ding. Maar soms is mislukt goed genoeg, en we staan er (als je goed kijkt) wel allemaal op (foto 2). Op foto 1 mijn nicht.
Mijn nicht had Freek een tijdje niet gezien en vond hem weer zo gegroeid. Hij groeit niet alleen fysiek (is nu zo’n beetje uitgegroeid) maar ook in zijn gedrag. Hij snapt veel, is slim, zoekt zelf voldoende rust op na drukte, went snel aan nieuwe situaties en vermaakt zichzelf ook erg goed in z’n uppie met z’n speeltjes. Alleen thuis zijn kan hij niet en hoeft ie ook niet (net als z’n lieve voorgangertje Dirk).
Het is zo leuk, leven met Freek. De onbevangenheid, steeds weer nieuwe fasen, nieuwsgierig ontdekken, soms nog een beetje bang zijn voor iets en die angst dan overwinnen, speuren, struinen, rommelen en rennen door het bos, de buurt bewaken vanaf de bank, spelen met andere honden, de vele momenten dat ie heart melting zit te zijn: er gaat voor ons niks boven deze lieve diertjes-puurheid, het is een feest!
-
Freek zat helemaal puzzled tv te kijken tijdens een moment bij het Sinterklaasjournaal. Waardoor dat kwam, is ons niet duidelijk maar hij ging er ff goed voor zitten. Daarna was ie niet meer van het idee af te brengen dat ie hulpklaas wilde zijn en z’n (speelgoed-piep)schoen wilde zetten 😉 (foto 2)
-
Schoenen zetten dus. De beide hulpklazen waren als eerste aan de beurt dit weekend
-
Maar gistermorgen, waren hun schoenen en wat erin was gedaan, op tafel gezet en was die van mij bij het haardje gezet met een cadeautje erin, oh oh! (foto 4) Freek z’n schoentje was gevuld met wat snoepjes, die had ie snel op…#schrokop!
We hadden een guitig sinterklaasweekend, met de nodige knipoogjes. Wij hebben heel wat sintfeestjes gehouden in het kader van de weekendpleegzorg (en een aantal intochten meegemaakt) maar nu vieren wij ons eigen grote mensen-grote kinderen-hondenkind-sint-feestje en dat vinden we stiekem nog leuker. We hebben zitten grinniken bij het sinterklaasjournaal, ook zaterdag, dronken bisschopswijn, aten dus een sinterklaasmaaltje met mijn nicht en deden gisteren een ‘klaas-koffie’ met vrienden (en gevuld speculaas).
Op 5 december vieren we hier bij Boslust Sintfeestje deel 2. Intussen bereiden we ons met kleine dingetjes ook voor op de adventstijd, iets waar ik mee opgegroeid ben en dat me veel waard is. Ik ben bezig met de adventskalender met de zakjes (uitleg hou je tegoed voor morgen) en we hebben al mooi dennengroen in de tuin liggen voor de adventskrans. Een dierbare tijd, fijn om de inspiratie van vroeger thuis een eigen plekkie te geven in het leven van nu. Alles niet-religieus, maar wel vanuit een behoefte om met kleine vaste rituelen even stil te staan en iets van ‘anders dan anders’ te ervaren in deze tijd.
En verder…
• …hebben we voor het eerste herinneringenboekje hard gewerkt nog, afgelopen dagen. Vanmorgen heeft Dejan een testboekje naar de drukker gestuurd, dat krijgen we woensdag als het goed is. En dan kunnen we toch even zien of alles goed gegaan is. Deze online drukker heeft namelijk andere aanlever-instructies en we wilden de gok niet nemen dat het dan daardoor misgaat. Als dit testboekje prima is (en dat verwachten we wel) dan gaat de definitieve druk vrijdag erdoor.
• …ga ik morgenavond voor het eerst dit seizoen weer vega balkenbrij maken. Woensdag komt een vriendin eten. Haar wil ik de vega balkenbrij eens laten proeven. Zin om het weer te maken! Ook eens proberen? Hier het recept , oorspronkelijk uit de Volkskrant maar nu ook elders te vinden zoals hier. Ik laat alleen de tofu weg, en doe er i.p.v. al die kruidnagelen, alleen een snufje kruidnagelpoeder in. Verder gaat er bij mij een klont roomboter door.
• …moet ik woensdag naar de Maartenskliniek Nijmegen voor controle en ook voor foto’s van mijn rechterhand. Op de echo die de reumatoloog laatst maakte (om de injecties in de ontstoken gewrichten goed te kunnen zetten), zag ze beschadiging in mijn rechterwijsvingerknokkel. Erosie, zei ze. Om een beter beeld te krijgen van hoever het beschadigd is en of een operatie nodig zou zijn, komt er een foto.
De vriendin die komt eten woensdag, is zo lief om overdag op Freek te passen, zodat Dejan en ik samen naar het ziekenhuis in Nijmegen kunnen. Want de foto van mijn hand wordt als eerste gemaakt, dan moeten we een uurtje wachten en daarna wordt het resultaat meteen besproken met mijn reumatoloog.
Er is in die knokkel een injectie gezet laatst en dat heeft de ontsteking die er zat wel geremd en de scherpe pijn ook. Maar het blijft op die plek wel zeuren en toch ook wat dikker. Enerzijds denk ik: we zien allemaal wel, gaat wel loslopen en: niks zo eng als de 2 hersenoperaties die ik heb gehad. Maar ergens merk ik dat het me ook wel een klein beetje beknelt weer. Het idee dat er alweer een nieuw ‘bergje’ te beklimmen is, het zou dan wel heel snel zijn. Maar ik heb reuma en die reuma neemt geen pauze ‘omdat ik al wat hobbels achter de kiezen heb’. Ik heb het hiermee te doen, en ik ben ook goed in staat om mijn veerkracht aan te boren, dankzij onze fijne manier van leven die veel energie geeft, dankzij de liefde tussen Dejan en mij en mijn eigen kracht.
Dus waar het na woensdag ook naartoe gaat; leuk is anders maar het komt gewoon weer goed. Ik hoop dat de schade klein is en dat een ingreep (dat zou dan weer een kunstgewrichtje worden) voorlopig (nog) niet nodig is.
• En verder werd er gisteren ook nog heerlijk gestruind door het herfstbos. Adembenemend mooi was het, vond ik! En met de foto’s daarvan sluit ik dit lange bericht maar es af.
Nou, dag hoor!
