Zaterdag 15 augustus 2020
Zo, dat werd een beetje belachelijk warm in huis…
En: ik stapte voor het eerst weer op mijn fiets, om bloemetjes te halen.
Maar eerst over die warmte.
Ik lees / hoor van heel veel mensen dat het opmerkelijk onaangenaam voelde, vooral doordat het zo lang duurde (duurt, eigenlijk) in combi met de tropische plaknachten. Ons is het ook vies tegengevallen, het was en is te heftig hier in huis.
Als je geen hoogrisico hebt bij corona (of als je het veilig genoeg vindt om voor langere tijd een openbaar gebouw binnen te gaan) dan kan je tenminste nog plekken opzoeken waar goeie airco is, en daar rondhangen. Een lekker grand cafe, een hotelletje voor een paar dagen, de bieb desnoods. Of de bios. Maar als je dat hogere risico wel hebt -of als je gewoon voorzichtig wil blijven, niks wil oplopen en niks wil verspreiden- dan moet je het doen met wat jouw huis doet. Veel huizen warmden op als kacheltjes en lieten de warmte niet meer los. Ik las en hoorde van meerdere vrienden van ons al dat ze buiten wilden gaan slapen.
De meeste mensen die wij kennen – kwetsbaarder èn kerngezond – willen voorzichtig zijn, ook voor anderen. Dus die blijven nog steeds zoveel mogelijk thuis. Of ze zoeken naar leuke dingen in de buitenlucht. Maar of je nou binnenshuis was of buiten: het was voor veel mensen de afgelopen 10 dagen behoorlijk afzien. Zo ook voor ons.
Wij woonden in Dieren in een huis met energieniveau F. Enkel glas (behalve bij het raam dat wij er op eigen initiatief in 2016 in hebben laten zetten) en het huis was slecht geïsoleerd. Vandaar ook dat de woningcorporatie een grote renovatie op de planning had, die volgende maand eindelijk van start gaat, begrepen van de nieuwe bewoners. Over die nieuwe bewoners heb ik trouwens nog een leuk verhaaltje vol toevalligheden maar dat komt (net als de beloofd slastamppot) maandag.
Ons nieuwe huis heeft energieniveau B. Overal dubbel glas. Wij dachten dus -toen we overwogen om JA te zeggen tegen ons huidige appartement- dat we niet in veel grotere hitteproblemen zouden komen dan bij ons oude slecht geïsoleerde huis, ondanks het feit dat we nu onder het platte dak zitten op 5 hoog (eigenlijk 6 hoog, de onderste laag is entree + bergingen).
Maar de werkelijkheid blijkt anders. Probleem: ons appartement is in 1992 gebouwd en TE goed geïsoleerd. Dat wil zeggen: tegen kou. Maar niet tegen warmte. Als de hitte eenmaal door het dubbele glas heen is, krijg je ‘m niet meer weg. Wij hadden nog de mazzel dat we op tijd nog een heel goeie mobiele airco wisten te vinden. Die zorgde ervoor dat het hier niet boven de 28 is gekomen binnen. Warmer trokken we ook echt niet.
Ter vergelijking: in ons oude, slecht geïsoleerde huis werd het, met een slechtere mobiele airco die veel minder vaak aan was, ook 28 graden tijdens de laatste hittegolf. En oké, toen duurde het minder lang maar werd het wel 40 graden, de warmste dag ooit tot nu toe (op mijn 50ste verjaardag).
Nog een vergelijking: bij onze nieuwe buren Andre, Nel en Erna die geen airco hebben, werd het afgelopen dagen 32 graden binnen. Niemand trok dat meer en dus zijn hebben we de alarmbellen laten rinkelen bij de woningcorporatie. Zodra onze verhuurconsulent terug is van vakantie, ziet zij een aantal e-mail-brandbriefjes op haar bureau liggen. Ondersteund door het bestuur van de huurdersvereniging van ons complex.
Fijn voordeel van een groot nadeel
Het was goed om in ons gebouw met z’n allen in actie te komen. En zo ook het moedeloze gevoel -hoe moet dat in de toekomst als deze hittegolven steeds normaler worden?- een beetje milder te maken en te weten dat we een missie hebben: dit niet nog een zomer.
Maar het is, behalve dus nu met de hitte in huis, verder echt fijn wonen hier voor ons. Ook met de buurtgenoten, en op zulke momenten merk je dat. Er is betrokkenheid bij- en ruimte voor elkaar. Mensen leven met elkaar mee, bijvoorbeeld in deze hitte, letten op elkaar maar oordelen en roddelen niet zo erg. Daar konden wij in ons buurtje in Dieren maar niet aan wennen, dat geklep over anderen, dat iedereen alles te weten komt. Best een beetje beklemmend.
Dus. Afgezien van het feit dat wij niet willen accepteren dat we (zonder luidruchtige airco continu op volle toeren draaiend) in een hittegolf in 32 graden warmte wonen, zitten we hier verder heerlijk op onze plek, dat ontdekken we steeds meer.
Lastig lijf
Eergisteren had ik een telefoongesprek met mijn reumatoloog en dat was (zoals altijd) heel goed. We kunnen super goed samen afstemmen op wat wijsheid is. Deze keer ging het om de vraag: plannen we een nieuwe infuusbehandeling in? Nog niet. Het voelt beter om te wachten tot de corona risico’s weg zijn. Het middel dat ik krijg is een beetje risky, onderzoek wijst steeds meer uit dat het niet lekker ligt met corona (het verhoogt het risico dat je als patiënt met een auto immuunziekte toch al hebt). In Rijnstate ziekenhuis stellen ze infuusbehandelingen met dit middel ook al uit, las ik.
En daarbij is de kans reëel dat ik (net als de vorige keer) in de start van een anafylactische shock terechtkom. Dat kan met snel handelen prima de kop in worden gedrukt, ik heb het al eerder meegemaakt en ben er niet panisch van. Maar zowel de reumatoloog als ik vinden zo’n shockreactie wel gewoon een beetje eng. Samen met het vergroten van je corona-kwetsbaarheid, wordt een infuusbehandeling nu teveel uitdaging. Daarbij vind ik het persoonlijk geen ramp om nu even niet urenlang samen met andere patiënten in een ruimte te hangen.
We nemen nu een pauze middel dat milder is en in tabeltvorm, om de tijd te overbruggen en de reuma wel weer iets rustiger te krijgen. Want intussen is mijn rechterpink bijvoorbeeld raar aan het doen, die staat in een vreemde stand. Het is belangrijk om te weten of het schade is of ontsteking dus daar gaat de reumatoloog binnenkort naar kijken. In het laatste geval komt er een injectie in, in het eerste geval moet ik door naar de handchirurg. Bij mijn rechterwijsvinger leek het ook eerst om blijvende schade te gaan en heeft een injectie toch nog geholpen, waarmee je dan een operatie uit kan stellen. Dat vind ik fijn. Dus hopelijk kan dat met mijn pink ook. Maar hij ziet er wel raar uit. Komt goed, one way or another.
Fiets!
Sinds we hier wonen, was ik nog niet op mijn mooie, stoere zwarte fiets gestapt. De reden: ik kon er niet bij. De hele berging stond vol met lege verhuisdozen. Sinds die zijn opgehaald door het verhuisbedrijf, is er ruimte. Dus hup, op de fiets (GEEN elektrische, ik wil er nog niet aan).
Gisteren had ik een heel goeie reden om te fietsen: weekendbloemen halen. Ik vond een leuk bloemenstalletje in de buurt: Bellis, op de Groenestraat 229. Nota bene naast de kerk waar paps en mams in 1968 getrouwd zijn (althans, er wordt gezegd dat het die kerk was, ik kan het hen zelf niet navragen).
Een bloemenstalletje vind ik fijner dan een bloemenwinkel. Bij zo’n stalletje zet je maar 1 stap naar binnen om te betalen, je kiest je bloemen buiten uit en als er ergens ventilatie en veel openlucht is, is het wel daar. Een bloemenwinkel ga ik liever niet binnen. Geen enkele winkel, als het even niet hoeft. Tenzij een winkel veel verse lucht krijgt, een duidelijk coronabeleid heeft voor afstand houden, en zo’n beetje half open is.
Wat fijn is: we hebben een heel goeie bakker ontdekt vlakbij ons die aan die ‘voorwaarden’ voldoet en dus behoorlijk veilig voelt (100% coronaproof zal het nooit zijn natuurlijk). Bakker Holland aan de Sint Jacobslaan. Ze hebben beide deuren -in- en uitgang- permanent open, er mogen niet meer dan 2 klanten binnen zijn en er wordt duidelijk aangegeven waar je naar binnen en naar buiten gaat. Bovendien is de winkel niet heel ‘diep’ dus de buitenlucht kan er goed doorheen. Dan durven we het nog wel aan. En daardoor genieten we van zalig, mooi brood dat verser dan vers op onze tafel staat.
In het weekend bakken ze het befaamde desembrood en dat is goddelijk. Ze zijn ook open op zondag en dus halen wij daar op zondagen ‘s morgens croissantjes voor bij het ontbijt. En, zoals morgen, ook het desem-stokbrood voor bij de salade nicoise die op het menu staat.
Anyway. Weer zelf dingen als brood en bloemen kunnen halen, zoals ik gisteren met de fiets deed, is een cadeautje. Op de markt kan het ook maar omdat het niet altijd gezellig weer is om naar de markt te gaan, en het bloemenstalletje op de Groenestraat veel dichterbij is, ben ik heel happy met deze ontdekking. Er waren niet veel bloemen meer te krijgen trouwens maar ik ben dol op dahlia’s, vooral als ze streepjes hebben. Kunstwerkjes zijn het dan. ‘Deze stonden gewoon op jou te wachten!’, zei de sympathieke mevrouw van het bloemenstalletje.
Dit weekend
Wij gaan proberen de werkkamer rustig aan op orde te maken. Zodat we er (zodra de warmte echt weg is) stevig aan het werk kunnen voor de boekjes. Over een paar dagen hopelijk. Dit weekend in slow tempo (want nog steeds warm in huis) de werkkamer leegmaken -er moeten nog wat dingen naar de berging- en herindelen, daarna een fijne werkplek maken.
Verder krijgen we misschien bezoek, dat hangt af van het weer en of we op het terras kunnen. Zelf sluiten we de dag nog steeds regelmatig af met een drankje op het terras, lucky we.
Ik brei d’r een eindje aan. Onze Freek wil aandacht, hij loopt al z’n speeltjes naar de bank te sjouwen dus hup, spelen! Op de foto’s onder zie je hem voor de ventilator zitten, dat heeft ie de laatste dagen ontdekt. Ons slimmerikje! En als ik tegen hem zeg: ‘waar is papa?!’ dan snapt ie meteen wat je bedoelt. Dan kijkt ie waar Dejan is en rent vervolgens dolblij naar ‘m toe, ha! Dat hebben wij hem niet aangeleerd, Althans, niet bewust. ‘Waar is mama?’ dat snapt ie dan weer niet, oh oh… Maar voor het spelen, klopt Freek steevast bij mij aan. Ieder z’n rol. Het is een feest met Freek!
Tot maandag, voor nu wens ik iedereen een goed weekend, heb en hou ‘t koel als het even kan!
Kiki
#Heetindeboomhut
#Nijmegenthuisstad
#Zomer2020
#Verhuisd
#Herontdekken
#Elluknadeelhebzevoordeel
#Bloemenmeisje
#Fijnopdefiets
Foto’s:
links – Freek ontdekte de ventilator en zat er afgelopen dagen meerdere keren voor ❤︎
rechts – sneakersokjes gekregen, gemaakt van o.a. bio katoen en oude visnetten uit zee. Blij als het koel genoeg is om weer sokjes te dragen!
links- en rechtsonder – dit was afgelopen dagen ‘s morgens vroeg het wakker worden uitzicht: de gordijnen in de woonkamer. De slaapkamer was veel te warm. Inmiddels is het al iets beter te doen en slapen we in elk geval weer in ons lekkere bed.
