We hangen veel te lang in die lullige lock down, bij de overheid lopen ze er een teringbende van te maken, de lentewind blijft maar frisjes en ikzelf lig fysiek in de kreukels. Mijn hobby momenteel: mooie momenten verzamelen. Medicijn tegen de neerwaartse spiraal.
Wat betreft dat lastige lijf van mij hou ik het kort: reuma viert feest, lastig lijf wacht op infuus, infuus wacht eerst op corona-vaccinatie en vaccin wacht op een seintje van het allergiecentrum. Kortom: alles in de wachtstand. En dat is pijnlijk voelbaar.
Wat wel lukt -gelukkig!- is fijne dingen doen en omarmen. Al vraagt het wel wat meer moeite, eerlijk gezegd. Maar dat is ook niet zo raar. Ik word nog steeds blij van van alles en het werken aan het boekje voor zorgorganisatie Attent, is weer verder gegaan na een paar dagen pauze (ik had even geen inspiratie meer, te moe van het slechte slapen). We kregen van de week het voorwoord en slotwoord binnen van Rob de event manager en van de directeur Zorg en Behandeling. En als ik die teksten dan lees, geeft dat ook weer een extra boekje-boost. Het slotwoord van de directeur eindigt zo:
Dit boekje laat zien hoeveel er te genieten is en hoe het leven om ons heen ons optimisme verdient.
Toen dacht ik: kom op tante Boslust, effe 3 keer lezen dit zinnetje. Als ik dit effect samen met Dejan voor anderen kan bereiken met ons boekje, dan mag ik het mij zelf ook wel ter harte nemen. Dus de directeur van Attent heeft, via ons boekje, weer even laten zien waar het om gaat. Er is gewoon ook nog zoveel dat ons optimisme verdient, teveel om jezelf te laten wegzakken.
Daarom ga ik alle fijne dingen van afgelopen dagen hier delen. Met foto’s. En nog een paar fijne dingen die er in het algemeen gebeurden in de wereld. Om met dat laatste te beginnen:
Blijmakers uit het nieuws (lichtpuntjes dus)
✨ Helikoptertje Ingenuity heeft ‘gevlogen’ boven Mars. En dat is, echt waar, f…cking bijzonder!
✨ Kamerplanten worden blij van ijsklontjes. Een heel handige tip om je plant precies genoeg water te geven. Laat ik nou een notaire planten-killer zijn met mijn non-talent voor groene zorg… En laat ik nou ook net het plan hebben gesmeed om onze heerlijke hut van wat extra planten te voorzien…!
✨ De tot leukste-van-2020-uitgeroepen-film De Beentjes van Sint Hildegard is binnenkort op tv. Dat gaan wij dus zien he?! Met popcorn erbij natuurlijk! En dat brengt mij op een ander leukigheidje dat ik in het nieuws las onlangs:
✨ Popcorn is niet zo heel erg ongezond! Waar ik het las, weet ik niet meer. Dus misschien heb ik het gedroomd, ha! Om popcorn zo gezond mogelijk te houden, moet je ‘m wel zelf maken en vooral niet met bijv. suiker op smaak maken. Een heel klein beetje zout is beter en ook lekkerder. Maar dan wel een pietsie beetje! En mijn eigen tip: gebruik milde olijfolie om aanbranden te voorkomen. Milde olijfolie heeft een neutrale smaak en kan veilig verhit worden. Zonnebloemolie is veel slechter. En zonder olie poppen, is geen aanrader. Dan brandt je popcorn makkelijker aan. Nog een tip: leg niet een gewoon deksel op de pan maar een anti-spat-scherm-deksel. Dan kan de stoom weg en je ziet de popcorn poppen. En hoe leuk is nou een pan vol ontploffend lekkers?! Scheut olie in de koekenpan dus, een enkele laag popcornmais op de bodem van de pan, deksel of spatscherm erop, vuur half hoog en dan wachten. Zodra er uiteindelijk nog maar een seconde of 2 a 3 zit tussen de ‘popjes’: vuur uit. Popcorn bestrooien met een heel klein beetje zout, even goed mengen en snoepen maar! Bij die hele leuke film van hierboven.
Onze eigen blijmakers
Een fotoverhaal.
▲ Hoe kan je hier nou niet blij van worden? Een veulentje dat heerlijk ligt te dutten, beschermd door een grazende mama (of papa…?). Deze foto (en die van bovenaan en hieronder) maakte ik eergisteren in de Ooijpolder. Wandelen langs de waal, door de weilanden, langs lieve dieren en steeds met onze prachtstad op de achtergrond. Heel speciaal. Hieronder nog meer Ooij (+ stad).
▲ Koetjes, veulentje met pa of ma en ons eigen veulentje met z’n papa 😉
▲ Prachtige gitzwarte koetjes aan het Waalstrandje in de luwte van de stad.
▲ En dan nu for something completely different: ik werd blij van gegrilde haloumi bij het eten. En van frisse nieuwe kleden op ons dakterras. De tegels zijn foeilelijk. En nu met die nieuwe kleedjes er weer op: ja lekkerrrr! Vakantieplekje. Doe mij maar zo’n terras in plaats van een tuin, als het om vakantiegevoel gaat. Een tuin vind ik alleen fijn als ie groot is, maar dan word je weer slaaf van alle werkzaamheden (hebben wij dus 7 jaar lang mogen ondervinden). Kleine tuintjes zijn prima en cosy maar niet voor ons hier, verwende apen. Krijgen we niet dat onvervalste vakantiegevoel bij. Dit dakterras geeft dat wel en zonder dat het veel werk is. Even vegen, af en toe de tuinslang op de planten, paar frisse kleedjes erop en klaar ben je. Oh ja: ik vergeet dat een goed uitzicht ook wel ‘een beetje helpt’.
▲ Ditjes en datjes.
1: Lente in de straat
2, 4 en 5: de mooie natuurtuin in het Goffertpark. Nooit eerder geweest, erg leuke plek!
3: Freek had veel ontmoetingen in de stad, afgelopen zaterdag. We shopten op de markt (de eerste kruidenplanten gekocht voor ons terras, over 3 weken de peper- en radijsplantjes) en kregen heel veel vragen over Freek. Altijd beginnend met: wat een leuke hond, is het een: mini labradoodle / terrier / blue kerrie terrier / schnauzertje? En hij heeft aan diverse leuke soortgenootjes mogen snuffelen. Feest voor Freek! En dus ook voor ons.
Dat was ‘m voor vandaag.
Vanuit Nijmegen: een dag met voldoende blije momenten gewenst en tot gauw ergens.
Kiki
