Wat is het toch fijn om blij te zijn
Het was weer super gezellig zaterdag tijdens ons pop up terras. Als ik dan de blije buurtgenoten zie (en hoor), en de mooie verhalen hoor die ze elkaar (en mij / ons) vertellen, ben ik zelf dus ook happy. En dat voelt zo rijk… We waren trouwens weer joekels van bofkonten met het weer, de hele tijd droog en regelmatig de zomerzon erbij!
Wel hebben we het terras deze keer opgezet bij ons appartementengebouw op de parkeerplaats. Wij hebben namelijk een ruime hal beneden en als het toch ineens zou gaan regenen, konden we snel naar binnen met alles. De voorspellingen waren te grillig om op mooi weer te vertrouwen. En ook in onze hal hadden we de 1,5 meter afstand kunnen blijven waarborgen. Het beviel eigenlijk heel goed op deze plek, ondanks parkeerplaats. Je zit bij ons echt in een stukje bos en dat is toch wel erg mooi ook.
Gisteren deed mijn lastige lijf wel echt zeer en alles was ontstoken na zaterdag, ik kon mijn tandenborstel niet vasthouden gisterochtend. Dat had ook te maken met een wat onhandige planning, waardoor we in tijdnood kwamen en uiteindelijk veel meer sjouw- en tilwerk snel even nog moesten doen. Nou ja, daar leer je dan van. Wel een pijnlijk lesje. We hebben gelukkig een super stoere, degelijke kar besteld om het meubilair op te verplaatsen vanuit de berging naar buiten. Daar kregen we zelfs een beetje extra budget voor van de verhuurorganisatie, erg fijn!
Dus komt goed, de volgende keer. Al was het alleen maar omdat ik dan waarschijnlijk weer rustiger in mijn lijf zit. Morgen wordt mijn reumamonster weer flink de mond gesnoerd met een infuusdag. Ein-de-lijk!! Een groot deel van de coronatijd heb ik gewacht op dit moment, het laatste infuus was eind 2019 en ik had allang weer een nieuw infuus moeten hebben, maar coronatijd… Het middel dat ik krijg (Rituximab) is een van de middelen die onhandig zijn bij een evt. coronabesmetting. Daar ben ik nu (grotendeels) tegen beschermd met de vaccinatie.
Vandaag belde de verpleegkundige nog even om een paar dingen door te nemen. Ze willen voorkomen dat ik weer zo’n heftige reactie krijg als de vorige keer (en er weer paniek uitbreekt bij het personeel), onder meer met medicatie (helaas weer een flinke dot prednison morgen in het infuus, klotespul + anti allergiemedicatie). Maar ook met een extra infuuszak om meteen even lekker door te spoelen als er een reactie komt. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt. Eindelijk mag ik weer, dat is het allerbelangrijkste. Na anderhalf jaar weer wat hulptroepen erbij tegen de reuma, ik snak ernaar. Mijn lijf gaat kapot, en dat moet stoppen. Morgen is voor mij dus een belangrijke mijlpaal weer (en voor Dejan ook want die voelt zich behoorlijk machteloos als ik me bijvoorbeeld weer eens niet kan omdraaien in bed door die reuma).
Speaking of…nu lekker naar bed! Dan begin ik morgen hopelijk een beetje uitgerust aan die lang gekoesterde reuma-monster-mond-snoer-dag.
Ciao, tot gauw.
Kiki