Allerlei kleine (en soms iets grotere) dingen.
Het is druk en het is een beetje veel hier. Deels zijn we nog aan het ademhalen/bijkomen van het voorbije half jaar dat in het teken stond van ontdekken, onderzoeken, behandelen en herstellen van kanker bij Dejan. Nu zijn we bezig om het ‘normale’ leven (voor zover dat van ons normaal is natuurlijk haha, fijn is het in elk geval wel) weer te omarmen. Dat is tof. En ook wel een beetje veel soms. Wat dan weer niet erg is. Want dan zeg je af en toe ‘Ho!’, pak je even een zijspoor of bedenk je een betere route en kun je weer lekkerder ademhalen als het allemaal teveel gaat knellen.
Daarom hier ook even ietsjes simpeler houden met beeldbabbeltjes. Over dat wat mij (en mijn lief en mij) blij maakt momenteel. Want de boel staat in de fik in de wereld en dat is fucking doodeng allemaal. Ik teken me momenteel helemaal suf aan allerlei petities tegen zo’n Trump; het is om heel erg somber van te worden wat er allemaal gebeurt.
Maar er gebeurt gelukkig ook e.e.a. om blij van te worden. Binnenkort een lijstje met lichtpuntjes die ik in het nieuws en de media tegenkwam. Ze kunnen niet genoeg shinen! Vandaag deel ik wat van mijn (en onze) eigen blijmakers. Elke dag schrijf ik ze ook op voor mezelf in mijn dagboek (uiteraard privé) en dat geeft een vrij simpel soort antigif, moet ik zeggen. En ja, intussen maar gewoon blijven ondertekenen, al die petities en acties tegen het verval…
Ik werd blij van…
▲ Altijd als we ergens zijn waar ze gezellige hondenhalsbanden hebben, kunnen we ‘t niet laten om er een te scoren voor Freek. Deze staat ‘m vrolijk! Het lieveheersbeestje is zijn naamplaatje en het poesje (of is ‘t een konijn…?) kreeg hij van zijn trim-juf Sandra. Die hangt na elke knipbeurt een nieuw grappig frutseltje aan Freek z’n halsband ♥︎
◀︎ Na de maandelijkse heerlijke hap in de stad met lunchvriendinnetje Randi had ik nog wat tijd over voordat de bus kwam aantuffen en ben ik even naar Belvedere gestruind voor een altijd fijn uitkijkje op de Waalbrug (en in de verte Arnhem). Dat maakt Nijmegen ook zo fijn: klimmen en dalen en dus veel uitkijkjes en vergezichten.
▶︎ Plantjes, plantjes, plantjes! Ik ben eraan verslaafd geraakt en het worden er steeds meer. Stekjes -gekregen of zelf gekweekt- nieuwe aanwinsten uit een winkel; er zit bijna geen rem meer op. We kopen er zelfs nieuwe meubels voor (zoals het originele jaren 60 glas-rotan Rohe tafeltje). Alles om weer een plantjesplek erbij te hebben, haha! Een onvervalste verslaving, er zijn ergere gelukkig.
▼ Een lief en lekker berichtje vanuit de Plak in Nijmegen.
Dat koffietje gaan we deze week nog doen en zodra Dejan echt weer beter kan proeven (zit zeker in stijgende lijn maar wel gestaag stijgend), dan gaan wij die riante dinerbon die we van ze kregen heerlijk verzilveren. Dat zou nu al wel kunnen, maar we willen met het heerlijke, liefdevol gemaakte eten bij de Plak wachten tot er nog wat meer smaak aan zal zitten voor mijn lieve Dejan.
▼ Op een ‘warme’ vroege voorjaarsavond even in de vennen zijn…
‘t zelfbedachte woord rechts heb ik trouwens verkeerd geschreven, oh oh. Moet natuurlijk zijn: zonzakseizoen, jaja…
Dat was ‘m weer, tot de volgende.
Kiki
