Maandag 11 nov. 2019
Maandag weer. De maandag na een fijn weekend.
Team Boslust moet nu full steam ahead verder met het Decemberboekje, dat volgende week al bij de drukker ligt en over 3 weken feestelijk wordt gepresenteerd. Maar eerst samen lekker rustig ontbijten, boekjeoverleg met een bakkie erbij en dan pas aan het werk. Rustig de tijd nemen voor het begin van deze dag.
Vandaag hebben we ook een info-bijeenkomst (in het dorp) van onze woningcorporatie samen met de aannemer, over de a.s. verbouwing. Daar willen we graag naartoe en dat neemt tijd in beslag dus: extra doorwerken geblazen met ‘t boekie.
Speuren en zelf maken
Het vinden en fabriceren van geschikt materiaal is een lastiger uitdaging met dit herinneringenboekje dan met onze ‘normale’ boekjes. We hebben materiaal nodig van oude taferelen en vroegere tijden. Het boekje moet in de plaatjes meteen herkenning geven. Daardoor is het is juist ook een super leuke klus, en: het lukt!
Een uniek beeldarchief van ons dorp wil ons waarschijnlijk toestemming geven om beeldmateriaal van hen te gebruiken. Degene die las wat we aan het doen zijn, werd heel enthousiast en gaat het nu even uitzoeken. Dat zou geweldig zijn want ze hebben prachtige beelden in hun archief.
Voor één herinnering -“We kregen vroeger altijd kannetjeskoffie als het koud was”- hebben we gisteren zelf de foto gemaakt in mijn eethuisje. Met het rode emaille koffiekannetje van m’n paps en mams op het houtkacheltje in de keet (foto boven). Het kacheltje hebben we aangestoken, want een koffiekan op een kachel die niet brandt da’s niet ‘echt’ natuurlijk. En ik had zaterdagmiddag bisschopswijn gemaakt waar we nog wat van over hadden. Dus dat was nog heerlijk bij het houtkacheltje turen in het vuurtje, genieten van in ‘t huisje zijn en warme wijn. En ook van het feit dat we dit kunnen doen. Gewoon na een prachtige frisse herfstwandeling die eind van de straat al begint, in je knusse tuinhuis bij het vuurtje hangen.
Dit warme-wijn-bij-vuurtje-in-huisje-half-uurtje was dan ook (ondanks andere fijne dingen zoals bomen met vrienden) met recht het…
…van het weekend.
En nu moet ik (net als zoveel mensen) hup, aan de slag! Ik wens je een fijne maandag.
Ciao, tot gauw.
▲ Iemand wenste mij per mail: “een fijn weekend, ook voor jou en je gezinnetje”. Vond ik guitig en lief klinken. Natuurlijk horen ook ons lieve katertje & kippetje er helemaal bij, maar sommige gezinsleden gaan nou eenmaal niet graag mee het bos in, ha!
▲ 1. De Schotse Hooglanders zijn verhuisd van ons deel van het bos naar iets verderop. Bij ons is te weinig graasplek; teveel bosbessenstruiken en teveel bomen dicht op elkaar. We missen ze wel op de korte wandelingen maar als we een grotere route lopen, komen we ze altijd weer tegen. Een leuk weerzien.
2. Die zon…!
3. Het pannenkoekenhuis had het bijgebouwtje geopend vanwege de drukte. Daar hadden we nog niet gezeten. Ze hebben me op een idee gebracht met het plafond: prop er takken tegenaan. Voor mijn eethuisje lijkt me dat een mooie. In de kerstijd met dennentakken, die geuren zo geweldig. En dan hang ik alle mooie oude kerstkitchhangers in die takken aan het plafonnetje. Maar eerst: sinterklaastijd (en Sint Maarten, vandaag aan tafel gaan vanavond alleen de kaarsjes aan, geen lamp). Die lieve husband van mij -op 4, gisteren aan de pannenkoek- vindt sinterklaastijd een leuke periode. En alleen daarom al, word ik er ook blij van. We gaan weer allemaal kleine, fijne dingetjes doen en grapjes uithalen komende tijd. Business as usual dus, ha!
▲Na de boswandeling was het heerlijk hangen bij de houtkachel in ons eethuisje, met warme wijn en rode wangen (of kwamen die van de opvliegers… 😉 )
▲ Dejan & Freek ❤︎
