En weer zag ik een paar verrassende dingen voorbijkomen. Ze gaan over dieren (oké, een over insecten) dus hup, delen die hap!

En dan zondag mijn laatste blogbericht voor de vakantiemaand. Morgen is een gevuld dagje want ik wil broodbakken (het is nu niet zo warm dus de oven aan voor brood is geen probleem), we krijgen iemand op de koffie voor overleg, onze poetshulp is bovendien met vakantie dus we moeten zelf poetsen morgen en ‘s avonds ga ik uit eten met een vriendin.

Anyway. Komen ze, de dierendingetjes!

• Katten, honden en hun streken: ze zorgen altijd weer voor hilariteit. Lees maar. 

• Ik had ze ook als kind en vond ze mega grappig; wandelende takken. Maar deze in Australië is wel heel…eh…fascinerend.

• Architect Ezekiel heeft zijn kleine appartement (o.a.)ontworpen op zijn hond Renzo. Alles anti-sloop, ruimte voor Renzo om te liggen, klimmen, rondrennen. Ik vind het inspirerend, omdat wij net een hondentrappertje hebben gekocht voor Freek, om makkelijker op de bank te klauteren. Het Renzo-vriendelijke appartement van architect Ezekiel zien?  Klik hier.

Onze Freek heeft gisteren een trappetje bij de bank gekregen. Niks fysieks, maar meer onzekerheid bij het springen op de bank. Daarom een trappetje om hem te helpen. Hij leert het al snel!

En verder moest er een nieuw naamplaatje komen (met achterop het telefoonnummer), mocht Freek ooit onverhoopt ‘kwijtraken’. Hij is ook gechipt natuurlijk maar met een naamplaatje zien mensen veel sneller en makkelijker hoe je hondenkind heet en wie ze kunnen bellen. Zijn oude plaatje had nog een telefoonnummer uit Dieren. Hij kreeg deze van (nep)leer. Dat draagt lekker licht en maakt geen lawaai als je rent. Besteld bij Etsy, wat ik sowieso altijd al leuk vind.

Het poezenkopje kreeg hij bij een van zijn bezoekjes aan de trimmer, ‘juf Sandra’, haha! Dat was de gebruikelijke beloning voor Freek z’n volgzame medewerking (en dat heb ik geloof ik al wel eens geschreven maar ik ben natuurlijk trots op onze stoere braverd!).

• Nog een voor de hondenpapa’s en -mama’s onder ons. Deze kwam ik tegen op Facebook, ik weet nu alleen niet meer waar. Maar een honden bieb: hoe grappig bedacht…!

By the way…ik kreeg laatst een reactie van een lezer die het zo leuk vindt dat ik hondenpapa/mama schrijf, omdat zijzelf en haar vriend hun hond Sepke ook als hun kind beschouwen.

Veel mensen doen dat, toch. Zolang je ‘m niet gaat aankleden als een kind en ‘m (voordat ie oud en stram is) niet in een hondenbuggy duwt, is het liefdevol als een hond als je kind voelt. Iemand zei op tv: “mijn hond is niet mijn kind maar wel mijn kindje”. Smelt…

Tot zover maar weer.
Fijne vrijdagavond alvast, ook namens Freek Frummel. 
Kiki