Moederdag.

De post hieronder gaat stevig rond op Facebook en zo hoort het ook. Er is niet één soort moeder, er zijn ontzettend veel soorten mama’s. En ik wil eigenlijk ook stilstaan bij de dieren-mama’s. Koeien met hun kalveren, schapen met lammetjes, een varken met haar biggetjes. Die moeders worden (ook door mensen-moeders) opgegeten, nadat ze zeer akelig aan hun einde komen. Hun kinderen ook, trouwens. Dat begrijp ik niet zo goed. Vooral niet van mensenmoeders. Hoe kan je dat laten gebeuren?
Nou ja, ik hoef niet alles te begrijpen natuurlijk. Ik eet ze niet in elk geval. En ik laat ze dus ook niet voor mij doden. Niet voor mijn schoenen (alleen nep leer) en zelfs niet meer voor mijn beestenkindjes want die eten (inmiddels) insectenvoer.

Anyway. Moederdag. In ons huis: moedertjedag. Vinden we liever klinken. Ondergetekende werd vanochtend wakker met een superduper lief verrassinkje op haar bord, ingepakt met speciaal cadeaupapier (met onze beestenkinders erop) en een speciaal kaartje erbij (ook met de aaibare mannekes erop). Dus ik dank bij deze mijn lieve man en onze lieve fluffy ventjes, ha! Ik vind het trouwens heel grappig dat de dierenmama hierboven (de mama’s zoals ik zeg maar) met groen haar wordt afgebeeld. Eigenwijs en kleurig; jep, herken ik mezelf graag in. En hoe mooi -en logisch ook- dat ook de moeders die in een verdrietige situatie moeder zijn, worden vermeld.

En nu gaan we wandelen en iets doen dat we allang niet meer deden: Toko halen. Alleen de milde gerechtjes, maar toch: mijn lieve Dejan durft het weer aan met zijn nog steeds helende mond en keel. Het is een proces van de lange adem, maar de stappen naar herstel zijn er steeds weer en meer. Drie dagen geleden kon hij ineens een hint van zoetigheid proeven. Tot dat moment, proefde hij sinds oktober helemaal geen zoet meer. Een schep suiker smaakte naar niks. Zout en zuur al wel weer een tijdje, bitter ook. Maar zoet is een taaie. Zoals het er nu naar uitziet, begint dat ook langzaam te veranderen, jeeeeeyyyy!

Mijn lieve Dejan kan niet meer wachten met het proberen van een toko-maaltje van Toko Rinus. Dus hup, op pad en dan happen op onze daktuin in het zomerse briesje. Want ja, nu is het dus ineens weer hartje zomer.

Fijne moeder(tje)dag en fijne zomerse zondag, dat vooral. 
Kiki