Here, I want to share how incredibly proud I am of my dear, strong Kiki. She has been so brave during the last few turbulent and uncertain months, filled with ups and downs, with short reliefs followed by more bad news.

I have never met anyone so fragile but strong, already under health-related attacks for so many years, and now facing the diagnosis of cancer. I am proud of her and proud of us together. We are sad, flabbergasted, and angry ( just like some of our friends, wondering: why the fuck Kiki?!). It is an overwhelming situation, in overwhelming circumstances, but we are still managing to make the best out of it. 

A great example was last Saturday when we successfully organized our 10th Jonkerblos neighborhood terrace. Outside was cold and windy, so we have decided to do it in our living room and on the roof terrace (pictured above). It was an experiment that worked out very well. The atmosphere was cozy, warm, relaxed, and joyful. Seeing Kiki enjoying it made me very happy. This is what she loves – making sure people are having fun, feeling welcome, and enjoying the love and care put into every detail.

We will stay strong in the stormy times ahead. Maybe it will turn into an even bigger storm, maybe it will remain small and manageable, we don’t know yet. But what we do know is that with our unique love, our strongly connected souls, and with some warm support from around us, we’ll manage the challenging bumpy road ahead. 

For the time being, understandably, Kiki does not want to write about it here. We have decided to further share this journey with a smaller, more intimate group of people closer to us.

I will end this with a shout-out:

Kiki is a supergirl! My supergirl and my everything. She will come out of this even stronger…

 

 

Google vertaling:

Hier wil ik delen hoe ontzettend trots ik ben op mijn lieve, sterke Kiki. Ze is de afgelopen turbulente en onzekere maanden zo dapper geweest, vol ups en downs, met korte opluchtingen gevolgd door meer slecht nieuws.

Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo kwetsbaar maar sterk was, al zoveel jaren onder gezondheidsgerelateerde aanvallen en nu geconfronteerd met de diagnose kanker. Ik ben trots op haar en trots op ons samen. We zijn verdrietig, verbijsterd en boos (net als enkele vrienden, vragen we ons af waarom Kiki verdomme?!). Het is een overweldigende situatie, in overweldigende omstandigheden, maar we slagen er nog steeds in om er het beste van te maken.

Mooi voorbeeld was afgelopen zaterdag, toen we met succes ons 10e Jonkerblos buurtterras hebben georganiseerd. Buiten was het koud en winderig, dus we hebben besloten om het in onze woonkamer en op het dakterras te doen (foto’s hierboven). Het was een experiment dat heel goed uitpakte. De sfeer was gezellig, warm, ontspannen en vrolijk. Kiki zien genieten maakte me heel blij. Dit is waar ze van houdt – ervoor zorgen dat mensen plezier hebben, zich welkom voelen en genieten van de liefde en zorg die in elk detail wordt gestopt.

We zullen sterk blijven in de stormachtige tijden die voor ons liggen. Misschien wordt het een nog grotere storm, misschien blijft het klein en beheersbaar, dat weten we nog niet. Maar wat we wel weten is dat we met onze unieke liefde, onze sterk verbonden zielen en met wat warme steun van om ons heen, de uitdagende hobbelige weg die voor ons ligt zullen aankunnen.

Voorlopig wil Kiki er hier begrijpelijkerwijs niet over schrijven. We hebben besloten om deze reis verder te delen met een kleinere, meer intieme groep mensen dichter om ons heen.

Ik sluit dit af met een shout-out:

Kiki is een supergirl! Mijn supergirl en mijn alles.
Ze zal er nog sterker uitkomen…