Wij vieren een feestje vandaag.
We zijn -hiep hiep!- 15 jaar getrouwd!
En ons Feestboekje is -hoera!- daarstraks naar de drukker gegaan!
Het is gelukt, we hebben onze eerste deadline gehaald. We hadden wel een 2e gesteld, voor als het echt te krap zou worden. We hadden toch een paar dagen wat achterstand opgelopen toen onze Freek Frummel ziek was. Maar het is gelukt. En in een heel prettige, fijne werksfeer.
Ja en dan die 15 jaar happily married. Een mooi mijlpaaltje voor ons.
Nog steeds kijken we terug op een zinderende, sprankelende trouwavond, omringd door warmte. Het lijkt alleen eeuwen geleden. Want jee zeg, wat hebben we veel meegemaakt daarna! Wat maken we nog steeds veel mee en wat zijn daar veel bijzondere, lieve, stoere, dromerige, heerlijke momenten bij. Moeilijke momenten ook. Zoals bij iedereen. Bij ons voornamelijk in de vorm van een bak vol medische tegenslag, door ‘lastig lijf’. Maar dat lijf is ook sterk. En ja, ingewikkeld. Maar eigenlijk is daarin bijna alles vrij simpel, terug te voeren op een auto immuunziekte en de heftige consequenties van medicatie, wat steeds weer voor grote problemen zorgt. En wij kunnen alleen maar gewoon blijven dealen met wat er allemaal op ons pad komt. Dat doen we dan ook. Stevig, als team. Vol vertrouwen en soms ook met bibbers.
We voelen ons happy met ons samen, we zouden met niemand willen ruilen, zijn dankbaar voor al het moois in ons leven en dankbaar voor elkaar. En dat willen we willen vieren vandaag.
Dat we veel dierbaars en vooral iets unieks delen, voelen we elke dag opnieuw. Zoals boekjes maken. Projecten bedenken en uitvoeren. Samen creatief ondernemend zijn. Maar bovenal: geliefden zijn.
“Ik heb nog nooit een stel ontmoet dat zó van binnenuit bij elkaar past als jullie en daarmee zijn jullie stinkend rijk”, zei Dejan z’n best man destijds in zijn toespraak tijdens onze trouw-ceremonie. Wijzelf voelen ook -en nog steeds- hoe speciaal het is.
We lopen niet de makkelijkste weg, wel onze mooiste.
Onze verbondenheid zit ‘m ook -last but not least- in de zorg voor Freek en Jasper. Wij zijn simpelweg pets mom en dad. Kom je aan hen, kom je aan ons. Ze zijn onze kindertjes. Geen mensen, dieren. Onze Zielekindjes. Ook dat is een verbindende factor.
En de boekjes, dat zijn de geesteskindjes. Vandaag is Feestboekje dus naar de drukker gegaan. We hebben gisteren een proefdruk laten maken en alles helemaal doorgelopen op basis van die druk. Dat zag er al echt lekker uit. We zijn er blij mee en laten deze volgende stap -definitieve druk- nu met vertrouwen over aan Luxor. Ons liefdevolle creatieve werk van de afgelopen maanden krijgt nu ècht vorm in de drukkerij. Al die tijd in je hoofd en op de computer is het mooi werk, maar pas op papier is ‘t een boekje. En dat stukje -van werk naar boekje- geven wij graag uit handen aan een ouderwets goeie drukker, die we gelukkig hebben gevonden in onze eigen stad.
Dat uit handen geven, maakt dat we onze eigen de handjes nu lekker vrij hebben om aan de slag te gaan met een geschikte presentatie display voor ons boekje. Daar duiken we morgen de stad voor in. Da’s nog even een klusje, want we vinden niks mooi genoeg van zichzelf, dus we zoeken iets dat we kunnen hacken of oppimpen.
Maar nu eerst: feestje vieren. Onze liefde en al het lieve vieren. Het wordt mooi najaarsweer, iets dat we ook hadden op onze trouwdag in 2008. Stralend weer zelfs toen, het voelde als een cadeautje! Op onze trouwdag zelf maar ook de dag daarna. Toen zaten we uitgebreid te lunchen op een terrasje in de septemberzon, met alle gasten die bleven overnachten in een hotel en B&B in Amersfoort (waar we toen woonden en trouwden). Er waren namelijk ook familie van Dejan uit Belgrado, familie van mij uit Amsterdam en vrienden uit Londen bij. Toevallig appte een van de Londenaren gisteren dat ze in Amsterdam waren voor een concert van New Order: “Kom je ook?!” Maar hier tikte het boekje-deadline-klokje. Dat was geen straf hoor. Het is leuk, werken met deadlines. Zolang je je creatieve ei kwijt kan is het zelfs superleuk!
Anyway. Toen dus prachtig weer en ook vandaag hebben we ‘n snufje geluk. We willen gaan wandelen op de Mookerheide en daarna gaan wij -voor de 2e keer- feestelijk lunchen bij Jachtslot Mookerheide. Een prachtplek! De kaart is uitgebreid, je kunt nu ook lunchen met voorafje en hoofdgerecht. We gaan met de trein (super goed te doen) zodat we samen kunnen proosten met een bubbeltje bij de lunch. Voor vanavond thuis hebben we een feestelijke borrelplank laten fabriceren door Plek NMGN.
We vieren ‘t dus uitgebreid. Want 15 jaar getrouwd, het 24ste boekje dat uitkomt, 2 geliefden als sterk team, 4 wezens in een huis vol zachte vrolijkheid en 5.478 dagen liefdevol leven: het wil gewoon allemaal gevierd worden.
Fijne september-dinsdag,
Dejan & Kiki
Foto’s
Bovenaan:
sheets van de proefdruk voor Feestboekje. Er zitten 2 tekeningetjes van mijzelf in het boekje, waaronder het ‘zwart-witte’ theekopje dat je bovenaan ziet. Ik heb al wat méér getekend maar ik vond de rest bij lange na nog niet goed genoeg voor ons boekje. Dat er nu toch al 2 kleine illustraties in staan, voelt als een leuke start. Ik ga nu rustig verder met oefenen, oefenen, oefenen (cursus illustreren) en wie weet, worden ‘t er voor het volgende boekje al wat meer…
Hieronder: spreekt voor zich 😉
